هر آنچه در مورد بیماری‌های مقاربتی لازم است بدانیم 

بیماری های مقاربتی(STDs)   و عفونت های مقاربتی (STIs) بیماری های شایعی هستند که در اثر روابط و تماس جنسی منتقل می شود. رابطه های دهانی، واژینال یا مقعدی محافظت نشده با فردی که مبتلا باشد می تواند زمینه انتقال این بیماری ها به شریک جنسی باشد.

ویروس‌ها و عواملی که باعث انتقال می شوند، می تواند از طریق مایع منی ، خون و سایر مایعات از فردی به فرد دیگر منتقل شود.

انواع راه های انتقال بیماری های مقاربتی

همانطور که از نام این بیماری مشخص است درصد زیادی از این انتقال به دلیل روابط جنسی است اما دلایل دیگری هم می تواند عامل ابتلا باشد. مثلا در دوره بارداری و زایمان از طریق مادر به فرزند یا تزریق خون یا استفاده از سوزن های مشترک.

علائم عفونت های مقاربتی

این بیماری ها همیشه علائم مشخصی ندارند. به عنوان مثال ممکن است فردی دچار عفونت شده باشد اما در ظاهرعلامتی نداشته باشد. بنابراین ممکن است این افراد حتی از احتمال ابتلا به عفونت نیز بی خبر باشند.

نکته ای که اهمیت دارد این است که بیماری با عفونت متفاوت است. عفونت یک مرحله قبل از بیماری است. در مرحله عفونت ممکن است فرد علامتی نداشته باشد اما بیماری هنگامی اطلاق می شود که قطعا فرد علائم بالینی واضح را تجربه می کند.

 علائم شایع بیماری‌های مقاربتی:

 

–        زخم یا برجستگی در اندام تناسلی یا در ناحیه ی دهان یا رکتوم

–        احساس سوزش یا درد موقع ادرار کردن

–        ترشح از آلت تناسلی

–        ترشحات غیرمعمول و بوی بد واژن

–        خونریزی غیرمعمول واژینال

–        درد هنگام رابطه جنسی

–        درد و تورم غدد لنفاوی به ویژه در ناحیه ی کشاله ی ران

–        درد در ناحیه ی زیر شکم

–        تب

–        بثورات روی تنه، دست ها و پا ها

نکته قابل تامل در خصوص علائم این بیماری ها زمان بروز علائم است. ممکن است در فردی این علائم چند روز بعد از ابتلا ظاهر شود اما در فردی دیگر سال‌ها طول بکشد تا علائم  قابل توجهی از خود بروز دهد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

–        هنگامی که  فعالیت جنسی دارید و احتمال می دهید که در معرض بیماری های مقاربتی قرار گرفته باشید

–        علائم و نشانه های بیماری های مقاربتی را دارید.

–        به تازگی میخواهید فعالیت جنسی خود را شروع کنید

–        قبل از شروع رابطه جنسی با شریک جدید

اصلی ترین علل بیماری های مقاربتی

اصلی ترین عوامل ابتلا به این بیماری ها و عفونت ها را می توان به ۴ دسته تقسیم کرد:

–        باکتری ها ( مانند بیماری های سوزاک، سیفلیس و کلامیدیا که از طریق باکتری ها ایجاد می شوند)

–        انگل ها ( تریکومونیازیس بیماری است که از طریق انگل ها ایجاد می شود)

–        ویروس ها ( زگیل تناسلی یا HPV ، تبخال تناسلی و ویروس HIV از جمله بیماری های ویروسی هستند)

–        سایر علل ( هپاتیت A، B، C، عفونت شیگلا، عفونت ژیاردیا می توانند از طریق فعالیت جنسی منتقل شوند ولی آلودگی بدون تماس جنسی هم امکان پذیر است)

چه کسانی بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت های مقاربتی هستند؟

عوامل متعددی وجود دارد که فرد را با این عفونت ها مواجه می کند که شامل موارد زیر است:

–        به طور کلی هر فردی که از نظر جنسی فعال است، ممکن است دچار این عفونتها بشود.

–        داشتن رابطه جنسی محافظت نشده و غیر ایمن (استفاده از کاندوم درروابط جنسی می تواند احتمال ابتلا به بیماری های مقاربتی را کاهش دهد)

–        داشتن شرکای جنسی متعدد

–        قرار گرفتن در معرض تجاوز جنسی (در این صورت فورا باید به پزشک معالج مراجعه کرد)

–        مصرف الکل و مواد مخدر

–        استفاده از سوزن های مشترک (بسیاری از عفونت های پرخطر مثل هپاتیت B هپاتیت C، یا HIV از این طریق می تواند منتقل یابد).

–        سن پایین افراد (بسیاری از بیماری های مقاربتی جدید در افراد ۱۵ تا ۲۴ سال دیده شده است).

–        انتقال از مادر به جنین (تمام زنان باردار باید غرباالگری های مورد نظر را از نظر ابتلا به عفونت‌های مقاربتی انجام دهند. این بیماری‌ها در نوزادان می تواند باعث مشکلات جدی و حتی مرگ در نوزاد شود.

عوارض شایع بیماری‌های عفونتی مقاربتی چیست؟

گفتیم که بسیاری از افراد ممکن است تا سالها علامتی را تجربه نکنند. بنابراین در مراحل اولیه بیماری انجام غربالگری برای اطمینان از سلامت جسمانی بسیار با اهمیت است. برخی از عوارضی که ممکن است فرد درگیر آن باشد شامل موارد زیر است:

–        درد لگن

–        عوارض بارداری

–        التهاب چشم

–        آرتروز

–        بیماری التهابی لگن

–        ناباروری

–        بیماری قلبی

–        سرطان ها مانند سرطان دهانه رحم و رکتوم

چگونه از ابتلا به بیماری های مقاربتی جلوگیی کنیم؟

حالا که با عوارض و خطرات ابتلا به این بیماری‌ها آشنا شدیم، بهتر است درباره راه های پیشگیری از ابتلا به آن بیشتر بدانیم:

راه های مختلفی برای جلوگیری یا کاهش خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی وجود دارد:

–        گفتیم که دلایل مختلفی برای ابتلا به این بیماری ها وجود دارد اما شایع ترین آنها از طریق روابط جنسی است بنابراین موثر ترین راه برای مبتلا نشدن، نداشتن رابطه جنسی است.

–        سعی کنید تنها با یک نفر رابطه جنسی طولانی مدت داشته باشید. داشتن شرکای جنسی متعدد احتمال ابتلا را بسیار بیشتر می کند.

–        سعی کنید قبل از برقراری رابطه جنسی خودتان را واکسینه کنید.

–        واکسن های زیادی برای جلوگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی وجود دارد مثل واکسن پیشگیری از HPV، هپاتیت آ A ، هپاتیت ب B

–        تزریق این واکسن ها برای دختران و پسران از۹ سال یا ۱۱ سال توصیه میشود.

–        پیشنهاد می شود که این واکسن تا سن ۲۶ سالگی تزریق شود تا اثر بیشتری داشته باشد. اما در مواردی در سنین بالاتر هم ممکن است پاسخدهی مثبتی داشته باشد.

–        واکسن هپاتیت B معمولا به نوزادان تزریق می گردد و واکسن هپاتیت A برای کودکان ۱ ساله توصیه می شود.

–        استفاده از کاندوم : در هرنوع از روابط جنسی ( دهانی، مقعدی، واژینال) از کاندوم استفاده کنید.

–        از مصرف بیش از حد الکل و مواد مخدر خودداری کنید.

–        قبل از شروع تماس جنسی، همه موارد ایمنی را در نظر داشته باشید و رعایت کنید . همچنین قبل از برقراری رابطه جنسی با شریک جدید، آزمایش های مربوط به بیماری های مقاربتی را انجام دهید.

–        ختنه کردن در مردان خطر ابتلا به تبخال تناسلی و اچ پی وی را کاهش می دهد.

 

بخش تشخیص مولکولی آزمایشگاه پاتوبیولوژی و ژنتیک جردن این افتخار را دارد که پنل تشخیصی STD   را با دقت و حساسیت بالا در اسرع وقت انجام داده و نتیجه آن را به صورت کاملا محرمانه به مراجعه کننده گزارش کند.

تعدادی از تست های رایج در پنل STD عبارتند از : هپاتیت B، هپاتیت C، ایدز، HPV، سیفلیس، هرپس، تریکوموناس و  …

نمونه مورد نیاز جهت تشخیص بیماری های مقاربتی می تواند نمونه خون، ترشحات دستگاه تناسلی، ادرار، نمونه پاپ اسمیر و یا نمونه برداری از روی زگیل باشد.

 

منبع: www.nhs.uk