سرطان ریه و آزمایش های تشخیصی لازم

ریه ۲ اندام اسفنج مانند در سینه است. ریه راست از ۳ بخش تشکیل یافته است که این بخش‌ها را لوب می‌نامند. ریه چپ ۲ لوب دارد. ریه چپ به دلیل اینکه قلب فضای بیشتری در آن سمت بدن اشغال کرده است کوچکتر است.
وقتی نفس می کشید، هوا از دهان یا بینی توسط نای به ریه ها وارد می‌شود. نای به لوله‌هایی به نام برونش تقسیم می‌شود که وارد ریه‌ها می شود و در آنجا به برونش‌های کوچکتری تقسیم می‌شود. برونش‌ها تقسیم می‌شوند و شاخه های کوچکتری به نام برونشیول تشکیل می‌دهند. در انتهای برونشیول‌های کیسه‌های هوایی کوچکی وجود دارد که آلوئل شناخته می‌شود.
آلوئل ها اکسیژن را از طریق هوای استنشاقی وارد خون می‌کنند و هنگام بازدم، دی اکسید کربن را از خون خارج می کنند. دریافت اکسیژن و دفع دی اکسید کربن از بدن وظیفه اصلی ریه می باشد.

سرطان ریه معمولا در سلول های پوشاننده برونش ها و بخش هایی از ریه مانند برونشیول ها یا آلوئل ها شروع می شود.
یک لایه پوششی نازک به نام پلور ریه ها را احاطه می کند. پلور از ریه ها محافظت می کند و به آنها کمک می کنند تا در حین تنفس به سمت دیواره قفسه سینه به جلو و عقب بلغزند.
در زیر ریه ها، یک عضله نازک و گنبدی شکل به نام دیافراگم، قفسه سینه را از شکم جدا می‌کند.

انواع سرطان ریه

۲ نوع اصلی سرطان ریه وجود دارد که درمان آنها بسیار متفاوت است.

• سرطان ریه سلول غیر کوچک Non-small cell lung cancer (NSCLC)

حدود ۸۰% تا ۸۵% سرطان های ریه NSCLC هستند. زیر مجموعه اصلی NSCLC عبارتند از ادنوکارسینوما، کارسینوم سلول سنگفرشی و کارسینوم سلول بزرگ.
این زیر مجموعه‌ها، که از انواع مختلف سلول های ریه شروع می شوند، به عنوان NSCLC گروه بندی می شوند، زیرا درمان و پیش آگهی آنها یکسان است.

 آدنوکارسینوما
ادنوکارسینوما ها در سلول هایی که به طور معمول موادی مانند مخاط ترشح می کنند، شروع می شوند.
این نوع سرطان ریه عمدتا در بین افرادی که سیگار می کشند یا قبلا سیگار می کشیدند رخ می دهد، اما شایعترین نوع سرطان ریه که در بین افرادی که سیگار نمی کشند نیز دیده میشوند، می باشد. این نوع سرطان در زنان شایعتر از مردان است و در افراد جوانتر احتمال بروز آن بیشتر از سایر انواع سرطان ریه است.
آدنوکارسینوم معمولا در قسمت های بیرونی ریه یافت می شود و احتمال بیشتری برای اینکه قبل از گسترش پیدا شوند، وجود دارد.
افراد مبتلا به نوعی از ادنوکارسینوم به نام آدنوکارسینوم درجا(که قبلا کارسینوم برونشیو آلوئلار نامیده میشد) نسبت به سایر انواع سرطان ریه پیش آگهی بهتری دارند.

 کارسینومای سلول سنگفرشی Squamous cell carcinoma
کارسینومای سلول سنگفرشی، از سلول های سنگفرشی شروع می شوند، که سلول های مسطحی هستند که داخل مجاری هوایی در ریه ها را می پوشانند.
انها اغلب با سابقه سیگار کشیدن مرتبط هستند و در قسمت مرکزی ریه ها، نزدیک راه هوایی اصلی( برونش) یافت می شوند.

 کارسینوم سلول بزرگ (تمایز نشده)
کارسینوم سلول بزرگ در هر بخشی از ریه می تواند ظاهر شود. و تمایل به رشد و گسترش سریع دارد که درمان آن را سخت تر می کند. زیر گروهی از کارسینوم سلول بزرگ که به عنوان کارسینوم سلول عصبی غدد بزرگ شناخته می شود، سرطانی با رشد سریع است که بسیار شبیه به سرطان ریه کوچک است.
 دیگر زیر گروه ها
چند زیر گروه دیگر از NSCLC، مانند کارسینوم ادنواسکواموس و کارسینوم سارکوماتوئید، بسیار کمتر شایع هستند.

• سرطان ریه سلول کوچک small cell lung cancer(SCLC)

حدود ۱۰% تا ۱۵% از تمام سرطان های ریه SCLC است و گاهی به آن سرطان سلول جو دو سر نیز می گویند.
این نوع سرطان نسبت به SCLC سریعتر رشد و گسترش می یابد. حدود ۷۰% از افراد مبتلا به SCLC سرطانی دارند که در زمان تشخیص گسترش یافته است.

انواع دیگر تومور های ریه

در کنار انواع اصلی سرطان ریه، تومورهای دیگری نیز می توانند در ریه ایجاد شوند.
• تومور های کارسینوئید ریه Lung carcinoid tumors
تومورهای کارسینوئید ریه کمتر از ۵% تومورهای ریه را تشکیل می دهد. بیشترتومور های به کندی رشد می کنند.
• سایر تومورهای ریه
انواع دیگر سرطان ریه مانند کارسینوم کیستیک آدنویئد، لنفوم و سارکوم و همچنین تومور های خوش خیم ریه مانند همارتوما نادر هستند. این نوع از تومور ها متفاوت از سرطان های رایج ریه درمان می شوند.
• سرطان هایی که به ریه ها سرایت می کنند
سرطان هایی که در سایر اندام ها( مانند سینه، لوزالمعده، کلیه یا پوست) شروع می شوند، گاهی اوقات می توانند به ریه ها گسترش پیدا کنند (متاستاز کنند) اما این ها سرطان ریه نیستند. به عنوان مثال، سرطانی که از سینه شروع می شود و به ریه ها گسترش پیدا می کند، همچنان سرطان سینه است، نه سرطان ریه. درمان سرطان متاستاتیک به ریه بر اساس محل شروع آن( محل سرطان اولیه) است.

عوامل خطر سرطان ریه

هر چیزی که احتمال ابتلای فرد به بیماری مانند سرطان را افزایش دهد، عامل خطر می نامند. سرطان های مختلف عوامل خطر متفاوتی دارند.

عوامل خطری که می توانید تغییر دهید

• دود تنباکو
استعمال دخانیات تا حد زیادی عامل اصلی خطر سرطان ریه است. حدود ۸۰% از مرگ و میرهای ناشی از سرطان ریه بوسیله سیگار کشیدن است و این تعداد احتمالا برای سرطان ریه سلول کوچک (SCLC) بیشتر است.
Secondhand smoke
اگر سیگار نمی کشید، تنفس دود سیگار کشیدن دیگران( که second hand smoke یا دود تنباکو محیطی نامیده می شود) می تواند خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش می دهد.
• قرار گرفتن در معرض رادون
رادون یک گاز رادیواکتیو طبیعی است که از تجزیه اورانیوم در خاک ها و سنگ ها بوجود می آید. شما نمی توانید آن را ببینید بچشید یا بو کنید.
• قرار گرفتن در معرض آزبست
افرادی که با آزبست کار می کنند(مانند معادن، کارخانه های نساجی، مکان هایی که از عایق استفاده می کنند و کارخانه های کشتی سازی) چندین برابر بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از سرطان ریه هستند. خطر ابتلا به سرطان ریه در کارگرانی که در معرض ازبست هستند و همچنین سیگار می کشند بسیار بیشتر است.
افرادی که در معرض مقادیر زیادی ازبست هستند نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به مزوتلیا، نوعی سرطان که از پلور شروع می شود، هستند.
• قرار گرفتن در معرض سایر عوامل سرطان زا در محل کار
سایر مواد سرطان زا( عوامل ایجاد کننده سرطان) که در برخی از محیط های کاری یافت می‌شوند و می‌توانند خطر سرطان ریه را افزایش دهند عبارتد از:

• سنگ معدن های رادیو اکتیو مانند اورانیوم
• مواد شیمیائی استنشاقی مانند ارسنیک، بریلیوم، کادمیوم، سیلیس، وینیل کلرید، ترکیبات نیکل، ترکیبات کروم، محصولات ذغال سنگ، گاز خردل و کلرومتیل اترها
• گاز های خروجی از اگزوز ماشین‌های دیزلی

• مصرف برخی مکمل های غذایی

در واقع، ۲ مطالعه بزرگ نشان داد افرادی که سیگار می‌کشیدند و مکمل‌های بتا کاروتن مصرف می‌کردند خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش می دادند. نتایج این مطالعات نشان می‌دهند افرادی که سیگار می‌کشند باید از مصرف بتا کاروتن خودداری نمایند.

• آرسنیک در آب اشامیدنی
مطالعات بر روی افرادی در بخش هایی از آسیای جنوب شرقی و آمریکای جنوبی با سطوح بالای آرسنیک در آب اشامیدنی خود نشان داده است که خطر ابتلا به سرطان ریه بیشتر است.

عوامل خطری که نمی توانید تغییر دهید

• پرتو درمانی قبلی برای ریه ها
افرادی که برای سرطان های دیگر، قفسه سینه را پرتو درمانی کرده اند در معرض خطر بیشتری برای سرطان ریه هستند، مخصوصا اگر سیگار می کشند. برای مثال، افرادی که برای سرطان هوچکین تحت درمان قرار گرفته اند یا زنانی که پس از ماستکتومی برای سرطان سینه تحت اشعه قفسه سینه قرار گرفته اند.
• آلودگی هوا
در شهرها، آلودگی هوا( بویژه در نزدیکی جاده های پر ترافیک) خطر ابتلا به سرطان ریه را اندکی افزایش می دهد. این خطر بسیار کمتر از خطر ناشی از سیگار کشیدن است.
• سابقه شخصی یا خانوادگی سرطان ریه
اگر سرطان ریه داشته اید، خطر ابتلا به سرطان ریه دیگر در شما بیشتر است. برادران، خواهران و فرزندان افرادی که سرطان ریه داشته اند ممکن است بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان ریه باشند به خصوص اگر بستگان در سنین پائین تر تشخیص داده شده باشند.

چه چیزی باعث سرطان ریه می‌شود؟

• سیگار کشیدن
استعمال تنباکو تا حد زیادی عامل اصلی سرطان ریه است. حدود ۸۰% از مرگ و میرهای ناشی از سرطان ریه از طریق سیگار کشیدن است و بسیاری دیگر به علت قرار گرفتن در معرض دود سیگار است.
• عواملی که در افراد غیر سیگاری باعث سرطان ریه می شود
سرطان ریه در افرادی که سیگار نمی کشند می تواند در اثر قرار گرفتن در معرض رادون، دود سیگار، آلودگی هوا یا عوامل دیگر ایجاد می شود.
• تغییراتی ژنی که می‌تواند منجر به سرطان ریه شود
دانشمندان می‌دانند که چگونه برخی از عوامل خطر سرطان ریه می‌توانند تغییرات خاصی در DNA سلول های ریه ایجاد کنند. این تغییرات می تواند منجر به رشد غیر طبیعی سلول و گاهی سرطان شود.
برخی از ژنها به کنترل زمان رشد سلولها، تقسیم برای ساخت سلول های جدید و مرگ کمک می‌کند.
 ژنهایی که به رشد، تقسیم یا زنده ماندن سلول ها کمک می کنند، انکوژن نامیده می‌شود.
 ژنهایی که به کنترل تقسیم سلولی کمک می کنند یا باعث مرگ سلول ها در زمان مناسبی می‌شوند، ژنهای سرکوب کننده تومور نامیده می‌شوند.
سرطان ها می توانند ناشی از تغییرات DNA باشد که انکوژن ها را فعال می‌کند یا ژنهای سرکوب کننده تومور را غیر فعال می‌کند. تغییرات در بسیاری از ژن‌های مختلف معمولا برای ایجاد سرطان ریه مورد نیاز است.

تغییرات ژنی ارثی

برخی از افراد جهش(تغییرات) DNA را از والدین خود به ارث می برند که خطر ابتلا به سرطان های خاص را افزایش می دهد. این ژنها در برخی خانواده های دارای سابقه سرطان ریه نقش دارند. برای مثال؛ افرادی که تغییرات DNA خاصی را در یک کرومزوم خاص به ارث می برند(کرومزوم ۶) بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان ریه هستند، حتی اگر سیگار نکشند یا کمترسیگار بکشند.
به نظر می رسد برخی از افراد توانائی کاهش یافته در تجزیه دفع انواع خاصی از مواد شیمیائی سرطان زا در بدن مانند مواد موجود در دود تنباکو را به ارث می برند. این می تواند آنها را در معرض خطر بیشتری برای سرطان ریه قرار دهد.
سایر افراد مکانیسم های معیوب ترمیم DNA را به ارث می برند که احتمال تغییرات DNA را افزایش می دهد. افرادی که دارای انزیم های ترمیم کننده DNA که به طورمعمول کار نمیکنند، هستند ممکن است بویژه در برابر مواد شیمیائی و تشتعشات سرطان زا آسیب پذیر باشند.
برخی از سرطان های سلول غیر کوچک ریه(NSCLCs) پروتئین EGFR بیش از حد تولید می کنند ( که از یک ژن غیر طبیعی EGFR می آِید). این تغییرات ژنی خاص بیشتر با آدنوکارسینوما ریه در زنان جوان،غیر سیگاری و اسیایی دیده می شود، اما پروتئین EGFR اضافی در بیش از ۶۰% NSCLC های متاستاتیک نیز دیده می شود.

تغییرات ژنی اکتسابی

تغییرات ژنی مرتبط با سرطان ریه معمولا در طول زندگی فرد به دست می آید تا ارثی. جهش های اکتسابی در سلول های ریه اغلب در اثر قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی مانند مواد شیمائی سرطان زا مانند دود تنباکو ایجاد می شود.
تغییر اکتسابی در ژنهای خاص، مانند ژنهای سرکوب کننده تومور RB1، در ایجاد SCLC مهم هستند. تصور می شود تغییرات اکتسابی در ژنهایی مانند سرکوب گر تومور P16 و انکوژن KRAS در ایجاد SCLC مهم هستند. تغییرات در ژن سرکوب کننده تومور TP53 و کرومزوم ۳ را می توان در در هر دوNSCLC و SCLC مشاهده کرد.

آیا می توان از سرطان ریه پیشگیری کرد؟

همه سرطان‌های ریه قابل پیشگیری نیستند. اما برخی از عوامل می‌توانند خطر ابتلا به سرطان ریه را کاهش دهند. مانند:
• دوری کردن از دخانیات
• اجتناب از قرار گرفتن در معرض رادون
• اجتناب از قرار گرفتن در معرض عوامل سرطان زا یا محدود کردن آنها
• داشتن رژیم غذایی سالم

علائم و نشانه‌های سطان ریه

بیشتر سرطان های ریه تا زمانی که گسترش نیافته اند هیچ علامتی ایجاد نمی کنند، اما برخی از افراد مبتلا به سرطان ریه علایمی دارند.
شایع‌ترین علائم سرطان ریه عبارتند از:
• سرفه ای که از بین نمی رود یا بدتر می‌شود.
• سرفه خونی یا خلط زنگ زده (تف یا خلط)
• درد قفسه سینه که اغلب با تنفس عمیق، سرفه یا خنده بدتر می‌شود.
• گرفتگی صدا
• از دست دادن اشتها
• کاهش وزن بی دلیل
• تنگی نفس
• احساس خستگی یا ضعف
• عفونت هایی مانند برونشیت یا ذات الریه که از بین نمی روند یا دوباره عود می شوند.
• شروع جدید خس خس سینه
اگر سرطان ریه به سایر نقاط گسترش یابد،ممکن است باعث ایجاد:
• درد استخوان(مانند درد درپشت یا باسن)
• تغییرات سیستم عصبی (مانند سر درد، ضعف یا بی حسی بازو یا پا، سرگیجه، مشکلات تعادل یا تشنج) تا گسترش سرطان به مغز می باشد.
• زردی پوست و چشم (یرقان) که از سرایت کردن سرطان به کبد ایجاد می شود.
• تورم غدد لنفاوی( مجموعه سلول های سیستم ایمنی بدن) مانند غدد لنفاوی گردن یا بالای استخوان ترقوه.
برخی از سرطان های ریه می توانند باعث ایجاد سندرم شوند.

سندرم هورنر Horner syndrome

سرطان های قسمت های بالایی ریه گاهی اوقات تومورهای پانکواست نامیده می شود. این تومورها بیشتر شبیه سرطان های ریه سلول کوچک (SCLC) تا سرطان سلول غیر کوچک ریه (SNCLC) هستند.
تومور های پانکواست می توانند بر اعصاب خاص چشم و بخشی از صورت تاثیر بگذارند و باعث ایجاد گروهای از علائم نادر به نام سندرم هورنر شوند.
• افتادگی یا ضعف یک پلک فوقانی
• مردمک کوچک( قسمت تیره در مرکز چشم)
• تعریق کم یا بدون تعریق در همان سمت صورت
تومور های پانکواست گاهی اوقات می توانند باعث درد شدید شانه شوند.

سندرم ورید اجوف برتر Superior vena cava syndrome

ورید اجوف فوقانی (SVC) ورید بزرگی است که خون را از سر و بازوها به سمت قلب می برد. از کنار قسمت فوقانی ریه راست و غدد لنفاوی داخل قفسه سینه عبور می کند. تومور های این ناحیه می توانند بر روی CVS فشار بیاورند که باعث برگشت خون در ورید ها شود. این می تواند منجر به تورم در صورت، گردن، بازوها و بالای سینه شود(گاهی اوقات با رنگ پوست مایل به قرمز). همچنین اگر بر مغز تاثیر بگذارد می تواند باعث سر درد، سر گیجه و تغییر در هوشیاری شود. در حالی که سندرم SVC می تواند به تدریج در طول زمان ایجاد شود، در برخی موارد می تواند تهدید کننده زندگی باشد و نیاز به درمان فوری باشد.

سندرم های پارانئوپلاستیک Paraneoplastic syndrome

برخی از سرطان های ریه موادی شبیه هورمون می سازند که وارد جریان خون می شوند و باعث ایجاد مشکلاتی در بافت ها و اندام های دور دست می شوند، حتی اگر سرطان به آن مکان ها سرایت نکرده باشد. به این مشکلات سندرم های پارانئوپلاستیک می گویند. گاهی اوقات این سندرم ها ممکن است اولین علائم سرطان ریه باشند. از آنجائی که علائم سایر اندام ها را تحت تاثیر تاثیر قرار می دهد، ممکن است ابتدا بیماری دیگری غیر از سرطان ریه به عنوان عوامل ایجاد کننده آنها مشکوک شود.
سندرم های پارانئوپلاستیک می توانند با هرنوع سرطان ریه رخ دهند،اما اغلب با SCLC مرتبط هستند. برخی از سندرم های رایج عبارتند از:
• سندرم هورمون ضد ادرار نامناسب syndrome of inappropriate anti-diuretic hormone(SIADH)
در این شرایط، سلول های سرطانی ADH، هورمونی که باعث می شود کلیه ها آب را نگه دارند، می سازند. این باعث کاهش سطح نمک در خون می شود. علائم SIADH می تواند شامل خستگی، از دست دادن اشتها، ضعف یا گرفتگی عضلات، حالت تهوع، استفراغ، بی قراری و گیجی باشد. اگر درمان نشود، موارد شدید ممکن است منجر به تشنج و کما شود.
• سندرم کوشینگ Cushing syndrome
در این شرایط سلول های سرطانی ACTH را می سازند، هورمونی که باعث می شود غدد فوق کلیوی هورمون کورتیزول بسازد. این می تواند منجر به علائمی مانند افزایش وزن، کبودی آسان، ضعف، خواب آلودگی و احتباس مایعات شود. سندرم کوشینگ همچنین می تواند باعث فشار خون بالا، سطح قند خون بالا یا حتی دیابت شود.
• مشکلات سیستم عصبی
SCLC گاهی اوقات می تواند باعث شود سیستم ایمنی بدن به بخش هایی از سیستم عصبی حمله کند که می تواند منجر به مشکلاتی شود. یک مثال اختلال عضلانی به نام سندرم لامبرت ایتون(lambert-Eaton syndrome) است. در این سندرم عضلات اطراف باسن ضعیف می شوند. یکی از اولین علائم ممکن است مشکل برخاستن از حالت نشسته باشد. بعد، ممکن است عضلات اطراف شانه ضعیف شوند. مشکل کمتر رایج، دژنراسیون پارانئوپلاستیک مخچه است که می تواند باعث از دست دادن تعادل و عدم ثبات در حرکت دست و پا و همچنین مشکل در صحبت کردن یا بلع است. SCLC همچنین می تواند باعث سایر مشکلات سیستم عصبی مانند ضعف عضلانی، تغییرات حسی، مشکلات بینایی یا حتی تغییر در رفتار شود.
 سطوح بالای کلسیم در خون( هایپرکلسمی) باعث تکرار ادرار، تشنگی، یبوست، حالت تهوع، استفراغ، درد شکم، ضعف، خستگی، سر گیجه و گیجی شود.
 لخته شدن خون

آزمایش‌های سرطان ریه

• سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی
• آزمایشات تصویر برداری برای بررسی سرطان ریه
• عکس اشعه ایکس قفسه سینه
• سی تی اسکن(CT-scan)
• ام آر آی (MRI)
• اسکن PET
• اسکن استخوان
• سیتلوژی خلط Sputum cytology
نمونه ای از خلط که در آزمایشگاه جهت بررسی وجود سلول های سرطانی انجام می پذیرد. بهترین راه برای انجام این کار، گرفتن نمونه های صبح زود به مدت ۳ روز می باشد. این ازمایش به احتمال زیاد به یافتن سرطان هایی کمک می کند که از راههای هوایی اصلی ریه شروع می شوند، مانند سرطان های سلول سنگفرشی ریه. ممکن است برای یافتن انواع دیگر سرطان ریه مفید نباشد.
• توراسنتز Thoracentesis
اگر مایع در اطراف ریه ها جمع شده باشد، (به نام پلورال افیوژن) پزشکان می توانند مقداری از مایه را خارج کنند تا دریابند که ناشی از گسترش سرطان به پوشش ریه ( پلور) بوده است یا خیر. این تجمع ممکن است به دلیل شرایط دیگری مانند نارسائی قلبی یا عفونت نیز ایجاد شود.
برای توراسنتز، پوست بی حس می شود و یک سوزن تو خالی بین دنده ها وارد می شود تا مایع را خالی کند. این مایع در آزمایشگاه برای سلول های سرطانی بررسی می شود. سایر آزمایشات مایع نیزگاهی اوقات برای تشخیص افیوژن پلور بدخیم ( سرطانی) از پلورال مفید است.
اگر پلورال افیوژن بدخیم تشخیص داده شود و باعث ایجاد مشکل در تنفس شود، توراسنتز ممکن است برای برداشتن مایعات بیشتر تکرار شود ممکن است به فرد برای بهتر نفس کشیدن کمک کند.
• بیوپسی سوزنی needle biopsy
پزشکان اغلب از یک سوزن توخالی برای گرفتن نمونه کوچک از یک ناحیه مشکوک استفاده می کنند. مزیت بیوپسی سوزنی این است که نیاز به برش جراحی ندارد.
 بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف fine needle aspiration(FNA) biopsy
از سرنگی با یک سوزن بسیار نازک و توخالی برای خارج کردن سلول ها و قطعات کوچک بافت استفاده می شود. بیوپسی FNA ممکن است برای بررسی سرطان در غدد لنفاوی بین ریه ها انجام شود.

– FNA ترانس تراشه یا FNA ترانس برونش transtracheal FNA or transbronchial FNA
با عبور سوزن از دیواره نای یا برونش ها ( راه های هوایی بزرگ منتهی به ریه) در حین برونکوسکوپی یا سونوگرافی آندوبرونشیال انجام می شود.
در برخی از بیماران بیوپسی FNA طی سونوگرافی مری با عبور سوزن از دیواره مری انجام می شود.
 بیوپسی هسته core biopsy
سوزن بزرگتر برای برداشتن یک یا چند هسته کوچک بافت استفاده می شود. نمونه هایی از بیوپسی های هسته اغلب ترجیح داده می شود زیرا بزرگتر از بیوپسی FNA هستند.
 بیوپسی سوزنی ترانس توراسیک Transthoracic needle biopsy
اگر تومور مشکوک در قسمت بیرونی ریه باشد، می توان سوزن بیوپسی را از طریق پوست روی دیواره قفسه سینه گذاشت. ناحیه ای که قرار است سوزن وارد شود ممکن است ابتدا با بی حسی موضعی بی حس شود. سپس پزشک در حالی که با فلوروسکوپی یا سی تی اسکن به ریه ها نگاه می کند، سوزن را به داخل ناحیه هدایت می کند.
از عوارض احتمالی این روش این است که ممکن است هوا از ریه در محلی بیوپسی به فضای بیرون و دیواره قفسه سینه نشت کند. به این حالت پنوموتوراکس گفته می شود. می تواند باعث فروپاشی بخشی از ریه و گاهی اوقات مشکل در تنفس شود. اگر نشت هوا کم باشد، اغلب بدون درمان بهبود می یابد. نشت های بزرگ هوا با قرار دادن یک لوله قفسه سینه (لوله کوچکی در فضای قفسه سینه) که هوا را طی یک یا دو روز خارج می کند، درمان می شود. پس از ان خود بخود بهبود می یابد.
• برونکوسکوپی
• سونوگرافی آندوبرونشیال Endobronchial ultrasound
• سونوگرافی آندوسکوپی مری
• مدیاستینوسکوپی و مدیاستینوتومی mediastinoscopy and mediastinotomy
• توراسکوپیThoracoscopy
• تست های عملکرد ریه
• تست های آزمایشگاهی بیوپسی و سایر نمونه ها
نمونه هایی که در طول بیوپسی یا سایر آزمایشات جمع آوری شده اند به آزمایشگاه فرستاده می‌شود.

آزمایشات مولکولی برای تغییرات ژنها

در برخی موارد، به ویژه برای سرطان ریه سلول های غیر کوچک (NSCLC) تغییرات ژنی خاصی را در سلول های سرطانی آزمایش می کنند که می تواند به این معنی باشد که داروهای هدفمند خاص ممکن است به درمان سرطان کمک کنند. برای مثال:
– حدود ۲۰% تا ۲۵% از NSCLC ها تغییراتی در ژن KRAS دارند که باعث می شود پروتئین KRAS غیر طبیعی بسازند که به رشد و گسترش سلول های کمک می کنند. NSCLC های دارای این جهش اغلب آدنوکارسینوم هستند، به داروهای دیگر مانند مهار کننده های EGFR مقاوم هستند و اغلب در افرادی با سابقه مصرف سیگار یافت می شوند.
– EGFR پروتئنی است که به مقدار زیاد در سطح ۱۰ تا ۲۰% سلول های NSCLC ظاهر می شوند و به رشد آنها کمک می کند. برخی از داروهایی کهEGFR را هدف قرار می دهند می تواند برای درمان NSCLC با تغییراتی در ژن EGFR استفاده شوند، که در گروه های خاصی مانند افرادی که سیگار نمی کشند، زنان و آسیایی‌ها شایعتر است. اما به نظر نمی رسد این داروها برای بیمارانی که سلول های سرطانی آنها تغییراتی در ژن KRAS دارند مفید باشند.
– حدود ۵% از NSCLC ها تغییر در ژن ALK دارند. این تغییر اغلب در افرادی دیده می شود که سیگار نمی کشند ( یا به آرامی سیگار می کشند) که دارای زیر گروه آدنوکارسینوم NSCLC هستند. پزشک ممکن است آزمایش های سرطان را برای تغییرات در ژن ALK در خواست کند برای اینکه متوجه شود داروهایی که مورد هدف این ژن هستند برای درمان کمک می کنند یا خیر.
– حدود ۱-۲% NSCLC ها دارای بازآرائی در ژن ROS1 هستند، که ممکن است برای داروهای خاص مورد استفاده قرار می گیرد.
– درصد کمتری از NSCLC ها تغییراتی در ژن RET دارند. داروهای خاصی که تغییرات ژن RET را مورد هدف قرار می دهند گزینه ای برای درمان این نوع از تومور ها هستند.
– حدود ۵% از NSCLC ها دارای تغییراتی در ژن BRAF هستند. برخی از داروها که تغییرات ژن BRAF را مورد هدف قرار می دهند برای درمان این نوع از تومور ها مورد استفاده قرار می گیرند.
– درصد کمتری از NSCLC ها دارای تغییراتی در ژن MET هستند که برای برخی داروهای هدف مورد استفاده قرار می گیرد.
– درصد کمتری از NSCLC ها، تغییراتی خاصی در ژن HER2 هستند، که آنها را قادر به پاسخگویی به دارهای خاص می کند.
– تعداد کمتری از NSCLC ها دارای تغییراتی در یکی از ژن های NTRK هستند، که ممکن است به احتمال زیاد برای پاسخگویی به برخی داروهای خاص مورد استفاده قرار گیرد.
این آزمایش های مولکولی می تواند بر روی بافتی که از بیوپسی یا جراحی به دست آمده است انجام بپذیرد. در صورتی که بیوپسی انجام نشود این آزمایش ها با خون نیز قابل انجام می باشد. سلول‌های تومور مرده در خون یافت می‌شود که از DNA انها برای انجام آزمایش استفاده می شود.

آزمایش ها برای پروتئین خاص سلول های تومور

آزمایش ها ممکن است برای یافتن پروتئین‌های خاص سلول های سرطانی انجام بپذیرد. برای مثال، NSCLC ها برای پروتئین PD-L1 مورد آزمایش قرار گیرند، که برای فهمیدن این که سرطان برای داروهای ایمنی درمانی پاسخ می دهد یا خیر مورد استفاده قرار می گیرد.
• آزمایش های خون
اگر چه آزمایش های خون برای تشخیص قطعی سرطان ریه مورد استفاده قرار نمی گیرد، اما برای فهمیدن سلامت کلی افراد مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین برای ارزیابی میزان تاثیر گذاری درمان و یا پیشرفت بیماری از این ازمایش ها بهره می برند.
CBC
برای دانستن اینکه تعداد طبیعی از انواع مختلف سلول های خون وجود دارد یا خیر. برای مثال، این آزمایش کم خونی را نشان میدهد، اگر مشکل خونیزی دارید (به خاطر پایئن بودن تعداد پلاکت های خون است) اگر خطر بالایی برای احتمال عفونت دارید ( به دلیل پائین بودن تعداد گلبول های سفید خون می باشد)
آزمایش های بیوشیمی خون
برای پیدا کردن نارسایی ها در برخی از اندام ها مانند کبد یا کلیه انجام می پذیرد. برای مثال، اگر سرطان به استخوان گسترش یافته باشد ممکن است سطح بالایی از کلسیم و آلکالین فسفاتاز داشته باشد.
تومور مارکرها
نشانگر های سرولوژیک مراحل مختلفی را در فرایند سرطان زایی شناسائی می کنند، مانند حساسیت ارثی و اکتسابی به سرطان، قرار گرفتن در معرض محیطی با مواد سرطان زا، اثرات بیولوژیکی آن و وجود سرطان پیش تهاجمی یا مهاجم. از جمله تومور مارکر هایی که برای سرطان ریه مورد استفاده قرار می گیرد،شامل:
CYFRA 21-1
سایتوکراتین ها، نشانگرهای اپی تلیالی هستند که بیان آنها در طول تبدیل شدن به بد خیم از بین نمی رود.

CYFRA 21-1 یک قطعه سیتوکراتین -۱۹ است که در سرم محلول است و می تواند به عنوان نشانگر تومور در گردش خون استفاده شود. اگر چه در تمام بافت های بدن یافت می شود اما عمده ترین آن در ریه است، بویژه در بافت های سرطان ریه است.
CYFRA 21-1 یک نشانگر تومور حساس و اختصاصی سرطان ریه سلول غیر کوچک (NSCLC) است بویژه زیر گروه سلول سنگفرشی است. همچنین وسعت بیماری را منعکس می کند و نقش پیش آگهی مستقل همراه با وضعیت عملکرد و مرحله بیماری در NSCLC است. علاوه بر این اندازه گیری CYFRA 21-1 سرم، امکان تشخیص بیماران پر خطر را فراهم می کند که ممکن است از شیمی درمانی کمکی بهره مند شوند و تشخیص زود هنگام بیماری پیش رونده در NSCLC را امکان پذیر می کند. علاوه بر این، CYFRA 21-1 به عنوان یک نشانگر مفید برای کارسینوم سلول سنگفرشی مری و برای نظارت درمانی سرطان مثانه توصیف شده است.
NSE
یک آنزیم گلیکولیتیک انولاز است که به طور معمول در نورون ها، بافت های عصبی محیطی و بافت های عصبی غدد درون ریز وجود دارد. آزمایش خون انولاز اختصاصی نورون یا آزمایش خون NSE در تشخیص و پایش مداوم بیماران مبتلا به کارسینوم سلول کوچک ریه (SCLC) مفید است. همچنین ممکن است بر تشخیص سایر تومور های عصبی درون ریز مانند کارسینوئید ها و نوروبلاستوما استفاده شود. این آزمایش سطح آنولاز اختصاصی نورون ( NSE) را در سرم اندازه گیری می کند.
آزمایش خون NSE بیشتر به عنوان نشانگر پیگیری برای بیماران مبتلا به تومورهایی که NSE ترشح می کنند، استفاده می شود. سایر شرایطی که می تواند باعث افزایش سطح NSE شود شامل تشنج، صرع، آنسفالیت، آسیب مغزی، سکته مغزی و زوال عقل، است.
ACTH
این آزمایش سطح هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک (ACTH) را در خون اندازه گیری می کند. ACTH هورمونی است که توسط غده هیپوفیز، غده کوچکی در پایه مغز، ساخته می شود. ACTH تولید هورمون دیگری به نام کورتیزول را کنترل می‌کند. کورتیزول توسط غدد فوق کلیوی، دو غده کوچک واقع در بالای کلیه ها، ساخته می شود. در بیمارانی مبتلا به سندرم کوشینگ، افزایش سطح ACTH می تواند ناشی از تومور تولید کننده ACTH هیپوفیز یا تومور تولید کننده ACTH غیر هیپوفیز(اکتوپیک)، معمولا در ریه، پانکراس، تیموس یا تخمدان باشد. اگر سطح ACTH در یک بیمار مبتلا به سندرم کوشینگ کمتر از حد طبیعی باشد، احتمالا آدنوم یا کارسینوم آدرنال علت این عملکرد بیش از حد می باشد. همچنین ممکن است ناشی از وجود تومور در غده هیپوفیز یا استفاده از داروهای استروئیدی باشد.
Ca 72-4
افزایش سطح آنتی ژن سرطانی ۷۲-۴ (ca 72-4) در سرم و پلاسما در بیماری های بدخیم مانند سرطان پانکراس، معده، روده بزرگ، ریه، کیسه صفرا، دهانه رحم، آندومتر و تخمدان گزارش شده است. بالاترین حساسیت های تشخیصی برای کارسینوم های دستگاه گوارش و تخمدان ها یافت می شود.
اگرچه بعضی از بیماری های خوش خیم مانند بیماری های رماتیسمی یا کیست های تخمدان نیز ممکن است منجر به افزایش سطح ca 72-4 شود. ارتباط خوبی بین سطوح ca 72-4 و مرحله و اندازه تومور وجود دارد.
TPA
آنتی ژن پلی پپتیدی بافتی (TPA) مجموعه ای از قطعات پلی پپتیدی است که در خون گردش می کند و هنگامی که تکثیر سلولی بالاتر از حد طبیعی وجود دارد، افزایش می‌یابد، همانطور که در شرایطی که تومور ها وجود دارند اتفاق می افتد. نشان دهنده وجود بد خیمی در سرطان هایی مانند سرطان ریه سلول غیر کوچک، مثانه و سرطان های زنانه می باشد. و به نظارت بر پاسخ به درمان سرطان مثانه و و ریه در مردان کمک می‌کند.
Ca 15-3
آنتی ژن سرطانی ۳-۱۵ (ca 15-3) یک تومور مارکر شایع است و سطح سرمی آن در خون در طول دوره درمان در بیماران مبتلا به سرطان سینه ارزیابی می شود. CA 15-3 اکثرا برای نظارت کردن به دوره درمانی سرطان سینه متاستاتیک استفاده می شود. کاهش سطح تومور مارکر بیانگر پاسخ درمانی به تومور می باشد. از این نوع نشانگر تومور برای تشخیص سایر سرطان ها مانند ریه، کبد، کولون، پانکراس و رحم استفاده می شود. سایر مواردی که باعث افزایش سطح تومور مارکر می شود شامل: سیروز کبدی، اندومتریوز، لوپوس اریتروماتوز سیستمی، بیماری التهاب لگن، سارکوئیدوز.
کلسی تونین
کلسی تونین هورمونی است که توسط سلول های پارافولیکولی یا C غده تیروئید ترشح می شود. ترشح، با افزایش سطح کلسیم سرم تحریک می شود. کلسی تونین به هموستاز کلسیم کمک می کند. با مهار تحلیل استخوان و افزایش دفع کلسیم توسط کلیه ها، سطح کلسیم سرم را کاهش می دهد. این آزمایش معمولا در ارزیابی بیمارانی که به کارسینوم مدولاری تیروئید مشکوک هستند کمک می کند. سطوح بالای کلسی تونین ممکن است در افراد مبتلا به سرطان ریه سینه و پانکراس دیده شود. این احتمالا نوعی سندرم پارانئوپلاستیک است که در آن تولید نابجای کلسی تونین توسط سلول های سرطانی غیر تیروئید وجود دارد.

Pro-GRP
پپتید ازاد کننده گاسترین (Pro-GRP) عضوی از خانواده پپتید های بمبسین، دارای فعالیت میتوژنیک در کارسینوم سلول کوچک ریه (SCLC ) است وتوسط SCLC ها به روش اوتوکرین تولید می شود.
Bombesin
بمبسین و پپتید های شبه بمبسین (BLPs) مانند پپتید ازاد کننده گاسترین (GRP) باعث پاسخ های فیزیولوژیکی می شوند، از جمله سلول های برونش طبیعی انسان. رده های سلولی سرطان ریه سلول کوچک انسان (SCLC) BLPs 7-12 را تولید و ترشح می کنند و می توانند یک کلاس واحد از گیرنده هایی با میل ترکیبی بالا برای BLP ها را بیان کنند. این بدین معنی است که BLP ها به عنوان فاکتور های رشد اتوکرین برای این تومور عمل می کنند.
Bradykinin
برادی کینین، یک پپتید فعال بیولوژیکی، از تجزیه یک کینینوژن توسط کالیکرئین ها ازاد می شود. برادی کینین در خارج شدن پلاسما، انقباض برونش ها، درد، اتساع عروق و التهاب نقش دارد. برادی کینین یک فاکتور رشد مهم برای سرطان ریه سلول کوچک است. این سرطان ها سلول هایی با منشاء عصبی غدد درون ریز دارند و گیرنده هایی را برای بیان انواع نوروپپتید ها بیان می کنند. گیرنده های برادی کینین در تمام رده های سلولی سرطان ریه یافت می شود.

CEA
CEA مخفف انتی ژن کارسینوامبریونیک است. یک پروتیئن است که در بافت های نوزاد درحال رشد یافت می شود. سطح CEA به طور معمول پس از تولد بسیار پائین می آید یا ناپدید می شود. بزرگسالان سالم باید سطح CEA سطح بسیار کمی یا اصلا در بدن خود نداشته باشند. سطح بالای CEA می تواند نشانه ای از انواع خاصی از سرطان باشد. که شامل سرطان های روده بزرگ و راست روده، پروستات، تخمدان، ریه، تیروئید و کبد است. سطوح بالای CEA همچنین ممکن است نشانه برخی از شرایط غیر سرطانی مانند سیروز، بیماری غیر سرطانی پستان و آمفیزم باشد. در مورد تشخیص سرطان پستان مطلب مرتبط را بخوانید).
SCC
آنتی ژن کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) یک گلیکوپروتئین است که در اپی تلیوم طبیعی بافت اپی تلیال بیان می شود. اگر چه اشکال خنثی SCC به طور معمول در داخل سلول باقی می مانند، آنتی ژن اسیدی SCC ازاد می شود و اغلب در بیماران مبتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی و یا سایر ضایعات سلول سنگفرشی غیر بدخیم افزایش می یابد. همچنین می تواند در چندین سرطان ( برای مثال، رحم، دهانه رحم، مری، ریه و پوست) رخ دهد. آنتی ژن SCC ممکن است در رفتار بد خیم سرطان های سلول سنگفرشی نقش داشته باشند. در نتیجه، غلظت سرمی آنتی ژن SCC می تواند بر نظارت SCC های مختلف پس از برداشتن توسط جراحی استفاده شود.
غلظت هایی که به طور مداوم بالا می مانند یا بعد از برداشتن تومور شروع به افزایش می کنند، نشان دهنده بیماری مداوم یا عود کننده است. ممکن است بین غلظت سرمی آنتی ژن SCC سرم و مرحله، اندازه و تهاجمی بودن تومور ارتباط وجود داشته باشد.
انواع بیماری های خوش خیم و غیر بدخیم پوست (مانند اگزما، اپیدرمیت اریترودرمیک، پمفیگوس و پسوریازیس) ریه ها ( برای مثال سل، سندرم دیسترس تنفسی بزگسالان، سارکوئیدوز، وجود پلورال افیوژن) وسایر شرایط رایج ممکن است منجر به افزایش غلظت سرمی آنتی ژن SCC شود. بنابراین نتایج انتی ژن SCC به تنهایی نباید به عنوان شواهدی مبنی بر وجود یا عدم وجود بیماری بد خیم تفسیر شود.

ADH
ADH، همچنین به عنوان وازوپرسین شناخته می شود، توسط هیپوتالاموس تشکیل شده و در هیپوفیز خلفی ذخیره می شود. مقدار باز جذب آب توسط کلیه را کنترل می کند. ترشح ADH با افزایش اسمولالیته سرم یا کاهش حجم خون داخل عروقی تحریک می شود. استرس فیزیکی، جراحی و حتی سطوح بالای اضطراب باعث ترشح ADH می شود. با آزاد شدن ADH، آب بیشتری از فیلتر گلومرولی در سطح لوله پیچیده دیستال کلیه و مجاری جمع کننده باز جذب می شود. مقدار آب ازاد در جریان خون را افزایش می دهد و باعث غلیظ شدن ادار می شود.
سطوح بالای ADH سرم نیز با SIADH (سندرم نامناسب ADH) همراه است. در پاسخ به این سطح نا مناسب بالای ترشح ADH، آب به میزان زیادی بیش از مقدار طبیعی توسط کلیه ها باز جذب می شود. بنابراین خون بیمار بسیار رقیق شده و ادرار غلیظ می شود. سطح یون های مهم سرم کاهش می یابد و باعث تغییرات شدید عصبی، قلبی و متابولیکی می شود. SIADH می تواند با بیماری های ریوی (به عنوان مثال سل و ذات الریه باکتریایی) ،استرس شدید (به عنوان مثال جراحی و تروما) ، تومور CNS، عفونت یا تروما همراه باشد. ترشح نابجای ADH از نئوپلاسم (سندرم پارانئوپلاستیک) می توان باعث SIADH شود. شایع ترین تومور های مرتبط با SIADH شامل کارسینوم ریه و تیموس، لنفوم، سرطان خون، کارسینوم پانکراس، دستگاه ارولوژیک و روده است.

مراحل سرطان ریه

هر مرحله دارای چندین ترکیب از اندازه . گسترش است که می تواند در آن دسته قرار گیرد. برای مثال، تومور اولیه در در مرحله III سرطان می تواند کوچکتر از تومور در مرحله II است، اما فاکتور های دیگر آنها را در مراحل بالاتر قرار می دهد. مراحل کلی برای سرطان ریه شامل:
مرحله ۰: سرطان در قسمت های بالایی ریه و برونش ها قرار دارد. به سایر قسمت های ریه و اندام های بدن گسترش پیدا نکرده است.
مرحله I: سرطان در بیرون از ریه گسترش پیدا نکرده است.
مرحله II : سرطان بزرگتر از مرحله I است، به گره های لنفاوی داخل ریه گسترش پیدا کرده است، یا بیش از یک تومور در هر یک از لوب های ریه وجود دارد.
مرحله III : سرطان بزرگتر از مرحله II است، سرطان به قسمت های مجاور گره های لنفی گسترش پیدا کرده است، یا بیش از یک تومور در لوب های مختلف ریه وجود دارد.
مرحله IV : سرطان به ریه دیگر گسترش پیدا کرده است، مایع اطراف ریه، مایع اطراف قلب و به اندام های دور گسترش یافته است.

درمان سرطان ریه

• جراحی NSCLC
جراحی برای برداشتن سرطان ممکن است گزینه ای برای سرطان ریه سلول غیر کوچک در مراحل اولیه باشد(NSCLC). جراحی بهترین فرصت را برای درمان بیماری فراهم می کند.

انواع جراحی ریه

 پنومونکتومی pneumonectomy
در این جراحی یکی از ریه ها به طور کامل برداشته می شود. اگر تومور نزدیک قفسه سینه باشد، ممکن است این مورد نیاز باشد.
 لوبکتومی Lobectomy
ریه ها از ۵ لوب ( ۳ لوب در سمت راست و ۲ لوب در سمت چپ) تشکیل شده است. در این جراحی کل لوب حاوی تومور برداشته می شود. اگر بتوان انجام داد، اغلب ترجیحی برای NSCLC می باشد.
 سگمنتکتومی یا برداشتن گوه ای segmentectomy or wedge resection
در این جراحی بخشی از لوب برداشته می شود. این روش ممکن است در صورتی مورد استفاده قرار گیرد که فردی عملکرد ریه طبیعی کافی برای تحمل برداشتن کل لوب را نداشته باشد.
 برداشتن آستین Sleeve resection
این عمل ممکن است برای درمان برخی سرطان ها در راه های هوایی بزرگ در ریه استفاده شود.

نوع عملی که پزشک توصیه می کند به اندازه و محل تومور و میزان عملکرد ریه بستگی دارد.
• فرسایش بسامد رادیوئی radiofrequency Ablation(RFA)
فرسایش با فرکانس رادیویی( RFA) ممکن است برای برخی از افراد مبتلا به تومور های کوچک ریه که در نزدیکی لبه بیرونی ریه ها قرار دارند در مظر گرفته می شود، مخصوصا اگر قادر به تحمل جراحی نباشد.
RFA از امواج رادیویی با انرژی بالا برای گرم کردن تومور استفاده می کند. یک کاوشگر نازک و سوزن مانند از طریق پوست به داخل که نوک آن در تومور قرار می گیرد، منتقل می شود. قرار گرفتن کاوشگر توسط سی تی اسکن هدایت می شود. هنگامی که نوک کاوشگر در جای خود قرار گرفت، جریان الکتریکی از کاوشگر عبور کرده که تومور را گرم کرده و سلول های سرطانی را از بین می برد.

• پرتو درمانی Radiation therapy
 پرتو درمانی خارجی External beam radiation therapy
 پرتو درمانی بدن استریوتاکتیک Stereotactic body radiation therapy(SBRT) یا stereotactic ablative radiotherapy(SABR)
 پرتو درمانی ۳ بعدی منسجم Three-dimensional conformal radiation therapy (3D-CRT)
از رایانه های ویژه ای برای نقشه برداری دقیق از محل تومور استفاده می کنند.
 پرتو درمانی تعدیل شده با شدت intensity modulated radiation therapy(IMRT)
نوعی درمان سه بعدی است. همراه با شکل دادن به پرتو ها و هدف قرار دادن انها به سمت تومور از چندین زاویه، قدرت پرتو ها را میتوان تنظیم کرد تا دوز رسیدن به بافت های مجاور را محدود کرد.
 رادیو جراحی استریو تاکتیک stereotactic radiosurgery
در واقع جراحی نیست، بلکه نوع پرتو درمانی استریوتاکتیک است که در یک جلسه انجام می‌شود. گاهی اوقات می‌توان به جای یا همراه با جراحی برای تومور های منفرد که به مغز گسترش پیدا می‌کنند.
 براکی درمانی ( پرتو درمانی داخلی) Brachytherapy( internal radiation therapy)
• شیمی درمانی برای سرطان ریه
شیمی درمانی، درمان با داروهای ضد سرطان است که ممکن است به داخل ورید تزریق شود و یا از طرق دهان مصرف شود. این داروها از طریق جریان خون به قسمت های بدن می رسد. شیمی درمانی ممکن است در شرایط مختلف توصیه شود:
 قبل از جراحی ( neoadjuvant chemotherapy)
ممکن است از شیمی درمانی نئو ادجوانت برای برای کوچک کردن تومور و برداشتن آن با جراحی کمتر گسترده استفاده شود.
 بعد از جراحی ( adjuvant chemotherapy)
ممکن است از شیمی درمانی کمکی برای از بین بردن سلول های سرطانی که ممکن است باقی مانده یا گسترش یافته اند، اما حتی با تصویر برداری قابل مشاهده نیستند، استفاده شود.
 برای NSCLC پیشرفته محلی
گاهی اوقات شیمی درمانی همراه با پرتو درمانی به عنوان درمان اصلی برای سرطان های ریه پیشرفته تر که به ساختار های مجاور رشد کرده اند، داده می شود.
 برای NSCLC های متاستاتیک
شیمی درمانی ممکن است برای سرطان ریه که به نواحی خارج از ریه مانند استخوان‌ها، کبد یا غدد فوق کلیه گسترش یافته اند تجویز شود.
شیمی درمانی اغلب برای بیمارانی که سلامت ضعیفی دارند توصیه نمی‌شود، اما سن بالا به خودی خود مانعی برای دریافت شیمی درمانی نیست.

• دارو درمانی هدفمند Target Drug therapy
 داروهایی که رشد عروق خونی تومور را مورد هدف قرار می‌دهند( رگ زایی)

• Bevacizumab (Avastin)
• Ramucirumab (cyramza)

• داروهایی که سلول های دارای تغییرات ژن KRAS را مورد هدف قرار می‌دهند.

• Sotorasib (Lumakras)
• Adagrasib (Krazati)

 داروهایی که سلول های دارای تغییرات در ژن EGFR را مورد هدف قرار می‌دهند.

• Erlotinib (tarceva)
• Afatinib (Gilotrif)
• Gefitinib (Iressa)
• Osimertinib (Tagrisso)
• Dacomitinib (Vizimpro)

داروهایی که سلول هایی با تغییرات در ژن Alk را مورد هدف قرار می‌دهند.

 Crizotinib (Xalkori)
 Certinib (Zykadia)
 Alecitinib (Alecensa)
 Brigatinib (Alunbrig)
 Loratinib (Lorbrena)
 داروهایی که سلول هایی با تغییرات در ژن ROS1 را مورد هدف قرار می‌دهند.
 Crizotinib (Xalkori)
 Certinib (Zykadia)
 Loratinib (Lorbrena)
 Entrectinib (Rozlytrek)
 داروهایی که سلول هایی با تغییرات در ژن BRAF را مورد هدف قرار می‌دهند.
 Dabrafenib (Tafinlar)
 Trametinib (Mekinist)
 داروهایی که سلول هایی با تغییرات در ژن RET را مورد هدف قرار می‌دهند.
 Selpercatinib (Retevmo)
 Pralsetinib (Gaverto)
 داروهایی که سلول هایی با تغییرات در ژن MET را مورد هدف قرار می‌دهند.
 Capmatinib (Tabrecta)
 Tepotinib (Tepmekto)
 داروهایی که سلول هایی با تغییرات در ژن HER2 را مورد هدف قرار می‌دهند.
 Trastuzumab deruxtecan (Enhertu)
 داروهایی که سلول هایی با تغییرات در ژن NTRK را مورد هدف قرار می‌دهند.
 Larotrectinib (Vitrakvi)
 Entrectinib (Rozlytrek)
• ایمنی درمانی برای سرطان ریه
مهار کننده‌های نقاط بازرسی ایمنی
 مهار کننده PD-1 یا PD-L1
 Nivolumab (Opdivo)
 Pembrolizumab (Keytruda)
 Cemiplimab (Libtayo)
 Atezolizumab (Tecentriq)
 Durvalumab (Imfinzi)
 مهار کننده CTLA-4
 Ipilimumab (Yervoy)
 Tremelimumab (Imjudo)
• درمان با سلول های بنیادی
 CAR- T cell therapy
 NK cell therapy

تمامی آزمایش‌های مرتبط با سرطان ریه در بهترین آزمایشگاه پزشکی تهران قابل انجام است.

References:
www.cancer.org
www.my.clevelandclinic.org
www.webMd.com
www.cancercenter.com
www.ncbi.nlm.nih.gov
www.lingcancerjournal.info
www.medicalnews.com
www.Mdanderson.org
www.hopkinsmedicine.org
www.lung.org
www.cdc.gov
www.cancerresearchuk.org
www.biovendor.com

نویسنده متن : اصغر عباسی ملکی