الکتروانسفالوگرام (EEG)؛ کاربردها، روش انجام و تفسیر نتایج

الکتروانسفالوگرام یا EEG آزمایشی است که به پزشکان کمک می کند تا مشکلات مربوط به فعالیت الکتریکی مغز مانند تشنج را تشخیص دهند. آزمایش EEG از یک کلاه مخصوص با الکترود برای تشخیص فعالیت الکتریکی مغز استفاده می کند.

تست EEG یکی از بهترین ابزارهای تشخیصی برای صرع و سایر اختلالات تشنجی است. پزشکان ممکن است از نوار مغزی در کنار اسکن های تصویربرداری مانند سی تی اسکن یا اسکن ام آر آی و تست های آزمایشگاهی استفاده کنند.

کاربرد الکتروانسفالوگرام (EEG)

سلول های مغز با استفاده از سیگنال های الکتریکی با یکدیگر تعامل می یابند. برخی از اختلالات مرتبط با مغز می توانند این سیگنال ها را مختل کنند. آزمایش EEG تغییرات در فعالیت الکتریکی مغز را اندازه گیری می کند.

پزشکان در درجه اول از تست های EEG برای تشخیص انواع مختلف اختلالات تشنج استفاده می کنند. این آزمایش ها می توانند وجود تشنج را تشخیص دهند و مشخص کنند که در کجای مغز شروع شده است.

EEG همچنین می تواند به پزشکان در ارزیابی سایر شرایط کمک کند، از جمله:

• گیجی
• زوال عقل
• جراحت سر
• عفونت ها
• تومورها
• اختلالات خواب
• بیماری های دژنراتیو
• اختلالات متابولیک که بر عملکرد مغز تأثیر می گذارد.

آمادگی برای انجام تست الکتروانسفالوگرام  (EEG)

پزشکان معمولاً به فرد توصیه می کنند که از مصرف کافئین 8 ساعت قبل از آزمایش EEG اجتناب کند. فرد همچنین نباید قبل از انجام این تست از کرم یا ژل حالت دهنده در موی سر استفاده کند.

اگر فردی برای اختلال تشنج، دارو مصرف می کند، حتما باید قبل از انجام آزمایش EEG به پزشک اطلاع دهد.

پزشک ممکن است از فرد بخواهد که خواب خود را قبل از انجام EEG محدود کند تا در طول آزمایش دچار کمبود خواب شوند. آزمایش EEG در طول خواب، شانس بیشتری برای نشان دادن فعالیت نامنظم مغز دارد.

روش انجام تست الکتروانسفالوگرام  (EEG)

در طول آزمایش EEG، یک تکنسین ماهر EEG یک کلاهک الکترود را روی سر فرد قرار می دهد. این کلاه شامل 16 تا 25 دیسک فلزی تخت به نام الکترود است که فعالیت الکتریکی مغز را اندازه گیری می کند.

آزمایش EEG تهاجمی، دردناک یا مضر نیست و هیچ اثر ماندگاری ندارد.

طبق گفته بنیاد صرع، این روش معمولاً بین 20 تا 40 دقیقه طول می کشد. با احتساب زمان آماده سازی، کل روند آزمایش ممکن است 1 تا 1.5 ساعت زمان بر باشد. در طول آزمایش فرد روی صندلی استراحت می کند یا روی تخت دراز می کشد.

تکنسین EEG سر فرد را اندازه گیری می کند و ممکن است از یک مداد رنگی مومی برای علامت زدن الکترودها استفاده کند. آنها خمیری به نام ژل رسانا را بین الکترودها و پوست سر می مالند تا مطمئن شوند که الکترودها سیگنال قوی از مغز دریافت می کنند. انجام این کار به ضبط نوار مغزی با کیفیت بالا کمک می کند.

در طول آزمایش، اتاق ساکت و تاریک خواهد بود. تکنسین ممکن است از فرد بخواهد که دستورات مختلفی مانند پلک زدن چشم ها، نگاه کردن به چراغ های چشمک زن یا تنفس عمیق را انجام دهد، زیرا این رفتارها ممکن است سیگنال های الکتریکی غیرعادی به همراه داشته باشد.

گاهی اوقات، پزشک یک نوار مغزی را روی ویدئو ضبط می کند تا بتواند سیگنال های الکتریکی را با آنچه در بدن اتفاق می افتد مقایسه کند.

پس از انجام تست، تکنسین الکترودها را خارج می‌کند و فرد معمولاً می‌تواند به خانه برود مگر اینکه پزشک توصیه دیگری داشته باشد.

محدوده های نرمال الکتروانسفالوگرام

تست EEG فعالیت الکتریکی را ثبت می کند و هر گونه ناهنجاری را بررسی خواهد کرد.

پزشکان می‌توانند تغییراتی را که نشان‌دهنده فعالیت مغزی مرتبط با تشنج است، تشخیص دهند و از آن به عنوان فعالیت مغزی صرعی یاد می‌کنند. آزمایش EEG گاهی اوقات می تواند این فعالیت را حتی زمانی که فرد در حال حاضر تشنج ندارد، تشخیص دهد. EEG ممکن است شامل تنفس عمیق یا نورهای چشمک زن باشد که هر دو می توانند فعالیت صرعی را ایجاد کنند.

یک متخصص آموزش دیده به خروجی ضبط‌های الکتریکی نگاه می‌کند و تفسیر می‌کند که آیا نتایج معمولی هستند یا نشانه‌هایی از فعالیت غیرعادی از جمله تشنج وجود دارد.

داشتن نتایج EEG طبیعی همیشه صرع را رد نمی کند زیرا نشان نمی دهد که در زمان های دیگر چه اتفاقی برای مغز می افتد. همچنین ممکن است در نوار مغزی یافته ها غیر طبیعی باشد اما فرد مبتلا به بیماری صرع نباشد. تشخیص برخی از انواع صرع دشوارتر از انواع دیگر است.

تفسیر نتایج الکتروانسفالوگرام

آزمایش های EEG نشان می دهد که در زمان آزمایش چه اتفاقی در مغز می افتد. اگر فردی در حین EEG تشنج داشته باشد، فعالیت طبیعی مغز مختل می شود و تکنسین می تواند امواج غیرطبیعی مغز را ببیند. این الگوها به تشخیص صرع کمک می کنند.

در طول EEG، تکنسین الکترودها را در یک آرایش خاص به نام سیستم 10-20 قرار می دهد. آنها هر الکترود را 10٪ یا 20٪ از فاصله بین نقاط خاص روی سر قرار می دهند. هر الکترود یک عدد دارد و تکنسین الکترودهایی را با اعداد فرد در سمت چپ سر و الکترودهایی که اعداد زوج دارند در سمت راست قرار می دهد.

هر الکترود همچنین دارای یک حرف اختصاصی است. بنابراین هنگامی که تکنسین یا پزشک، نتایج EEG را بررسی می کند، می تواند بخشی از مغز را که در آن فعالیت الکتریکی غیرطبیعی رخ می دهد، تشخیص دهد.

در تشنج نسبی یا کانونی، فقط برخی از الکترودها فعالیت غیر طبیعی را تشخیص می دهند. در تشنج عمومی، هر گونه فعالیت غیرعادی در تمام الکترودها ظاهر می شود.

انواع امواج مغزی در EEG نام های مختلفی دارند و پزشکان آنها را بر اساس فرکانس که تعداد امواج در ثانیه است، دسته بندی می کنند. به عنوان مثال می توان به امواج آلفا، امواج دلتا و امواج اسپایک اشاره کرد. انواع خاصی از امواج در زمان های خاص یا در مناطق خاصی از مغز رخ می دهد.

تمام اطلاعات مربوط به امواج غیرطبیعی مغزی که آزمایش EEG ارائه می‌کند، می‌تواند به پزشکان در شناسایی اختلال تشنج یا اختلال دیگری در مغز کمک کند.

نتیجه گیری

آزمایش الکتروانسفالوگرام همراه با سایر آزمایش‌های تشخیصی، می‌تواند به تشخیص اینکه آیا فرد مبتلا به صرع یا اختلال تشنج دیگری است، کمک ‌کند. همچنین اطلاعات بیشتری در مورد سایر اختلالات مربوط به مغز به پزشکان ارائه می دهد.

پس از اتمام آزمایش، پزشک نتایج EEG را بررسی می کند. فرد می تواند در مورد نتایج آزمایش با پزشک خود مشورت کند.

 انجام EEG اولین قدم برای کشف علت تشنج یا سایر اختلالات مغزی است.

درباره ی ما

آزمایشگاه پاتوبیولوژی و ژنتیک جردن با بیش از 23 سال سابقه فعالیت آمادگی دارد تا تمامی آزمایش های بالینی، ژنتیک و پاتولوژی را در کوتاه ترین زمان ممکن انجام دهد.

آزمایشگاه جردن جهت رفاه حال مراجعین، محیطی بسیار پاکیزه و آرامبخش را همراه با بوفه رایگان تدارک دیده است.

با مراجعه به این آزمایشگاه می توانید آزمایش خود را تحت پوشش بیمه های پایه و تکمیلی به انجام رسانید.