آزمایش آنتی بادی آنتی اسمیت (Sm) یک آزمایش خون است که برای تشخیص بیماری‌های خودایمنی مانند لوپوس اریتماتوی سیستمیک (SLE) استفاده می‌شود. این آنتی بادی به پروتئین اسمیت (Sm) متصل می‌شود که یک جزء کلیدی در ساختار سلول‌های انسان است.
در این مطلب همه نکات درباره این موضوع معرفی شده است. با ما همراه باشید تا از کامل ترین اطلاعات بهره مند شوید.
تست آنتی بادی Sm چیست؟
آزمایش آنتی بادی آنتی اسمیت Sm یکی از تست های تشخیصی است که برای تعیین یک بیماری خود ایمنی به نام لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) استفاده می شود. این یک آزمایش بسیار اختصاصی برای SLE است زیرا آنتی بادی Sm در افراد عادی و بیماران مبتلا به سایر بیماری های روماتیسمی سیستمیک خود ایمنی یافت نمی شود.
اسمیت (sm) یک آنتی ژن پروتئینی است که در داخل هسته سلول یافت می شود. در SLE، آنتی بادی ها علیه این پروتئین ها ساخته می شوند که به سلول های مختلف بدن حمله می کنند. این آنتی بادی ها، آنتی بادی های ضد اسمیت نامیده می شوند و افزایش سطح آنها در خون به تشخیص بیماری SLE کمک می کند. علاوه بر SLE، این آنتی بادی ها ممکن است در اختلال بافت همبند مختلط (MCTD) نیز وجود داشته باشند. این یک بیماری نادر است که با علائم و نشانه های ترکیبی از اختلالات، مانند پلی میوزیت، اسکلرودرمی، لوپوس سیستمیک و غیره تداخل دارد.
اگرچه آزمایش آنتی بادی آنتی اسمیت برای لوپوس منحصر به فرد است، اما این آنتی بادی ها همیشه در همه بیماران مبتلا به SLE مثبت نیستند. اما در صورت وجود، آنتی بادی به عنوان نشانگر در نظر گرفته می شود. این آنتی بادی ها فقط در 30-20 درصد موارد SLE وجود دارند.
آنتی بادی های ضد اسمیت با شکل خفیف تر SLE که شامل پدیده رینود (تغییر رنگ پوست انگشتان به دلیل کاهش جریان خون به سمت انگشتان) و اسکلروداکتیلی (سخت شدن پوست دست و انگشتان منتهی به پنجه دست) کمتر مرتبط است.
بیشتر بدانید: بیماری اسکلرودرمی؛ از علائم تا درمان
تست آنتی بادی Sm برای چه مواردی استفاده می شود؟
آزمایش آنتی بادی آنتی اسمیت یک ابزار تشخیصی مهم برای لوپوس اریتماتوز سیستمیک است، یک بیماری خود ایمنی که در آن سیستم ایمنی بدن، آنتی‌بادی‌هایی را علیه سلول‌های بدن تولید می‌کند که به بدن فرد حمله می‌کنند و باعث التهاب گسترده، آسیب و حتی تخریب سلول‌ها می‌شوند. SLE یک بیماری خودایمنی مزمن است که ممکن است چندین سیستم بدن را درگیر کند و شدت آن از شرایط خفیف تا تهدید کننده زندگی متغیر است.
ممکن است دارای علائم مختلفی باشد، از جمله:
- خستگی (شایع ترین علامت)
- بثورات پوستی (بثورات پروانه ای یا راش دیسکوئید روی صورت)
- حساسیت به نور (حساسیت به خورشید)
- درد عضلانی و درد مفاصل
- زخم های دهان
- تب
- سقط های مکرر
- درگیری کلیه، ریه و قلب
- تشنج و روان پریشی ناشی از درگیری CNS
- سلول های خونی (در همه نوع SLE سلول های خونی کاهش می یابد)
- مشکلات ایمنی (اختلال ایمنی)
- پدیده رینود (کاهش جریان خون در انگشتان منجر به نکروز آواسکولار)
این یک بیماری مزمن با علت ناشناخته است. فرض بر این است که علت آن ممکن است چند عاملی باشد که به عوامل محیطی، هورمونی و ژنتیکی مرتبط است. دوره بیماری با افزایش علائم SLE و به دنبال آن یک دوره بهبودی (یک دوره بدون علامت) شروع می شود. ممکن است برای رسیدن به تشخیص دقیق، آزمایش های متعددی لازم باشد. از این رو این آزمایش معمولاً با آزمایش‌های دیگری مانند تست پروتئین ریبونوکلئاز ضد هسته (تست ضد RNP)، آزمایش آنتی‌بادی ضد هسته (ANA) و غیره انجام می‌شود.
آزمایش خون به تنهایی معمولاً غیرقطعی است. پزشک ممکن است یافته های فیزیکی را ارزیابی کرده و آنها را با نتایج آزمایش مرتبط کند تا تشخیص دقیق انجام دهد.
بیشتر بدانید: آزمایش ژنتیک
چرا و چه زمانی نیاز به انجام آزمایش آنتی بادی آنتی اسمیت است؟
SLE یک بیماری دشوار برای تشخیص است زیرا با علائم گوناگون ظاهر می شود و نیاز به بررسی های متعدد و ارتباط آنها با علائم و نشانه های فرد دارد. ممکن است لازم باشد افراد برای SLE یا MCTD ارزیابی شوند:
- اگر سابقه طولانی علائم و نشانه های این بیماری را دارند.
- اگر سابقه خانوادگی SLE یا هر بیماری خودایمنی دیگری دارند.
- اگر پس از مصرف نوع خاصی از دارو، علائم جدیدی در آنها ایجاد شده است.
- اگر تجربه یک سقط مکرر بدون هیچ دلیل واضحی داشته باشند.
تست آنتی بادی آنتی اسمیت فقط در بیمارانی انجام می شود که تست آنتی بادی ضد هسته ای (ANA) آنها مثبت باشد. اگر تست های ANA منفی یا ضعیف باشد، نباید تجویز شود، زیرا بیماران با ANA منفی به ندرت با آزمایش آنتی بادی ضد sm مثبت می شوند.
SLE درمان قطعی در دسترس ندارد. بنابراین تشخیص زودهنگام آن برای جلوگیری از پیشرفت بیماری و عوارض خطرناک آن ضروری است.
چه نوع نمونه ای برای آزمایش آنتی بادی Sm مورد نیاز است؟
نمونه خون (سرم) برای انجام آزمایش آنتی بادی آنتی اسمیت لازم است. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی از یک سوزن کوچک برای کشیدن مقدار کمی خون از ورید بازوی افراد استفاده می کند. نمونه در یک لوله آزمایش یا ویال گرفته شده و به آزمایشگاه منتقل می شود.
آمادگی برای آزمایش آنتی بادی Sm چگونه است؟
تست آنتی بادی sm نیازی به آمادگی خاصی ندارد. آنتی بادی های ضد اسمیت ممکن است پس از درمان ناپدید شوند. از این رو باید قبل از انجام این آزمایش، افراد سابقه دارویی خود را به پزشک اطلاع دهند. این آزمایش معمولاً برای تشخیص SLE در بیمارانی که قبلاً آزمایش ANA مثبت داشته اند تجویز می شود.
نتیجه آزمایش آنتی بادی Sm به چه معنا است؟
نتیجه آزمایش آنتی بادی sm معمولاً بین 5-7 روز به دست می آید و مثبت یا منفی گزارش می شود.
یک نتیجه مثبت نشان می دهد که تعداد قابل توجهی از آنتی بادی های ضد اسمیت در خون فرد شناسایی شده است که تشخیص SLE را به قطعیت می رساند.
یک نتیجه منفی مشخص می کند که آنتی بادی های ضد اسمیت کافی در خون شناسایی نشده است. نتیجه منفی تشخیص SLE را رد نمی کند، زیرا این آنتی بادی تنها در 20-30٪ از بیماران مبتلا به SLE یافت می شود. پزشک ممکن است آزمایش‌های بیشتری را برای تشخیص تجویز کند.
تست های مرتبط:
- تست آنتی بادی ضد هسته ای (ANA)
- تست ضد RNP
- تست آنتی بادی ضد dsDNA
- سطوح مکمل سرمی
- تست آنتی بادی آنتی هیستون
- تست آنتی بادی anti-Ro/SSA و anti-La/SSB
- تست آنتی بادی SCL-70
